19 Ağustos 2011 Cuma

AFRICA IS NOT AMERICA OR EUROPE

In a world dominated by conflicting ideologies and social systems, many have debated on the interpretation of "democracy". Some proposed that it's about practicing capitalism in the governance system, others- leftists - argue that it's about American imperialism encrusted with "empowering the people and withering the state" terminology. Africans' understanding of the concept is what actually matters in their context. For those who picked the concept as forceful revolution to usurp power, time has corrected them. For those who believe it's all about evolution, it needs time to be understood to pave the way for a lasting adaptation; that is how history would remember them. Adopting the essence of democracy is not an overnight practice; it's rather a classic process demanding time and reflaction.

Just a glimpse of what had happen in Ethiopia in May, 2010 election is enough to take note of the track it led those who awkwardly and hastily picked the mood and the concept of democracy. China interprets democracy not in a way which the US and the West agree with, but how the masses of China want it literally. And as long as it is not a problem let is be described as " China's communist democracy". That is it! Therefore, why can't Africans interpret their own democracy and call it " African Cultural democracy"? This is just intended to convey a political nomenclature that fits the contemporary socio-political transformation in Africa and avoids the pitfalls of hasty and sweeping generalization, which in turn contributes to a more balanced understanding and informed appriciation of the complex process of democratization in Africa which only started in the late twentienth century.

Africa needs a think tank comprised of "the unsurpassed minds" that can introduce a form of democracy that speaks exceptionally to the African experience, taking into account what's in the best interest of the country as well as tribalism and is inclusive of advice from traditional elders. In tribal tradition, when one of the "sons" of the tribe is running for office, it is expected that most members of the tribe will support him. Africa needs a form of government that speaks to its culture and traditions.

In many areas of Africa, the influence and importance of tribal leadership cannot be dismissed out of hand. Any structure of democracy that ought to be developed in Africa must take into consideration the reality of tribalism. Africa cannot follow the European or American style of democracy. The Europeans developed their brand of democracy drawing heavily from Greek tradition and have had hundreds of years to improve upon this system of government, contrary to the nations of Africa who have only enjoyed freedom from their colonial masters over the last 50-plus years. From Nigeria to Zimbabwe, Kenya to Ivory Coast and Uganda to Cameroon, the experiment of imitating European/American democracy has sadly taken these countries on a dangerous nosedive. And if our politicians in Ethiopia and abroad make the mistake of emulating the same I predict the end result could be "Shadow boxing."

Since the eradication of socialism in 1991; Ethiopia engaged in the endless debate of unitary versus federalism. Indeed ' the first door of democracy' opened in Ethiopia in 1994 when the then Transitional Government accepted the nation willing in shaping the country as federal based ethnic rather than old biased unitary system. However, unlike their promise; the 'federal system' became a machinary for Ethiopian ruling party inorder to load their 'Abiyotawi Doctrine' on the people which is no more difference then old unitary system.

So, African countries will continue to be racked by conflicts,drought and famine mainly like in Somalia, Ethiopia and Kenya,; unless leaders agree about how to govern their multi faceted nation-states and how to distribute their economic resources equitably, perhaps using the role of tribal or ethnic representation. Without a compromise that would ensure "ethnic justice", neither the so-called "liberal democracy" nor any other type of government will succeed in Africa. If "liberal democracy" presently has any evolutionary advantages, it will have to adapt to local realities, and its contours will have to be shaped by indigeous African socio-cultural traditions.

Discourse about "tribalism" or "supertribalism" or "ethnicity" in contemporary Africa is now linked to demands for "democracy". Africans are seeking relief from coups, misgovernment, and economic collapse. The western/USA interference in the politics of continent hinders the development of democracy for long time. They are trying to shape Africans for the sake of their national interest; which leads to a zero value of democracy. They do not care the system practiced by the African government. Americans often admit that "democracy" is really an act of faith to them. This is a condition afflicting local power seekers who, to please hegemonies, may either disguise those aspects of social life or cynically manipulate local conditions to gain or remain in power.

By the 1980s, despite the consequences of ideology, the political economies of the African states had so deterioted that it led to frequent military coups, political oppression, ethnic dissension and economic degradation. Some of the blame lay with African governments that often pursued economic policies or created public institutions that became hurdles to their economic progress. The other part of the problem was the fact that Africa became the victim of a changing global economic environment. Because African economies were heavily dependent on the export of a few primary products, any recession in the West caused them to collapse like the recent depression and its prevailing negative impact on economies in Africa.

There is general agreemnet in most African countries that coups must end, corruption must be rooted out, and economies must be restored. There is less agreement among Africans about the meaning of "democracy". Many Africans believe that the larger issue of governance is related to the general conditions in African countries. Some African scholars believe that there were traditional forms of democracy, like the Oromo Gada System in the horn of Africa. They asserted that the Oromo Gada Systems functioned for centeries till the Abyssinian(todays Ethiopian northerners) conquered and distorted the systems.

Increasingly, African scholars insist that whereas western ideas about democracy are superfically rooted in the notion of political and social rights for indiviuals, the reality of Africa is still one in which "collectivities", or "ethnic" groups, rathern than individuals, are demanding social justice. In this context, what matters is respect for African cultures and languages, and ethnic concerns in the distribution of their countries' or world resources. These views are now being linked to the conviction that African traditional leaders and important personages should join politicians in governing African societies. Moreover, these demands are coming from urbanites as well as rural folk.

So ensuring that, the political culture of African countries considers ethnic representation with a view to guaranteeing justice for all could be an option that can solve the protracted problems affecting democracy in the continent, may the same come true for Ethiopia?!. Ethiopia which is created by iron and blood in 1900; was at the same level of economy with South Korea. However, the old unitary system deterioted our country, dispersed our people, degraded our economy, and made our country as the world poorest country. Finally the old "Ethiopian Tikdem", " Unitary Ethiopia", or " Andit Ethiopia" doctrines were never brought social,cultural,economic and political development to the country.

by IBRAHIM M. ABDELLA
email: midaga2005@yahoo.com

27 Mayıs 2011 Cuma

ETIYOPYA

Etiyopya,resmi adıyla Etiyopya Federal Demokratik Cumhuriyeti, büyük bir doğu Afrika ülkesidir. Ülkenin başkenti yerel dilde “yeni çiçek” anlamına gelen Addis Ababa’dır. Sudan, Eritre, Cibuti, Somali, Kenya ve Uganda Etiyopya’nın komşularıdır. Ülkenin Kızıldeniz boyunca uzanan sahil bölgesinin, 1993’te yapılan bir halk oylaması sonucunda Eritre adıyla bağımsızlığını ilân etmesi Etiyopya’nın Kızıldeniz ile olan bağlantısının kesilmesine ve ülkenin bir kara devletine dönüşmesine neden olmuştur.

Daha çok Habeşistan ismiyle bilinen Etiyopya, tarihin en eski medeniyetlerinden birine sahiptir. Modern anlamda ilk kurulan devlet M.Ö.8 yüzyılda ortaya çıkan Damat Krallığıdır. Damat Krallığı'nın M.Ö.1 yüzyılda çöküşü ile beraber bölgede yine aynı yüzyılda Aksum Krallığı ortaya çıktı. Aksum krallığı zamanla güçlenerek sınırlarını bugünkü Habeşistan içine alacak şekilde genişletti. Aksum Krallığı zamanla güçlenerek sınırlarını Habeşistan dışında bugünkü Eritre, Cibuti, Sudan, Somali ve Arabistan yarımasında yer alan Yemen'i içine alacak şekilde genişletti.

Etiyopya Afrika’nın en eski bağımsız bir ülkedir. Mussolini’nin İtalya tarafından beş yıllık bir işgal dışında, kolonize olmamıştı. Bilim adamları tarafından Afar bölgesinde yapılan arkeolojik kazılarda 3 milyon yıllık insan iskeleti kalıntılarına rastlanılması, tarihi çağların başlamasından çok önceleri bile bölgenin, insan toplulukları için bir yaşam sahası olarak kullanıldığını gösterir.

TARİH

II. Menelik, Şeva (Şoa) kralı (1865-1889) ve Etiyopya imparatorudur. Ülke topraklarını genişleterek hemen hemen bugünkü sınırlarına ulaştırmış. Yani II.Menelik, bugünkü Etiyopya devletinin kurucusudur (1900). Kendisi Süleyman hanedanından geldiğini iddia etti. Kızı, Ras Mikael(eski adı Mahammad ali wollolu) ile evlenerek Lij İyasu dünyaya geldi. Ülkede, Ortodoks inanışına göre kadınlar o zaman tahta varis olamıyordu. Bundan dolayı II.Menelik, 12 yaşındaki torunu Lij İyasu'yu veliaht gösterdi. Bunu Ortodoks önde gelenlerin çoğu veliaht müslümen olduğu için kabullenmediler. Bune rağmen Lij İyasu, 1913'de tahta geçti.


Ülkedeki farklı ırklar arasında eşitliği sağladı. Ayrıca Müslümanların durumunu iyileştirmek ve Hıristiyanlarla Müslümanların eşitliğini sağlamak istedi. Lij İyasu devletin başına geçmeden önce, İngiltere, Fransa ve İtalya II.Menelik'le bir antlaşma yaptı. Buna göre II.Menelik, sömürgecilere karşı çıkan Somalili Müslüman lider Seyid Muhammet Abdile Hasanla hiçbir şekilde anlaşmayacağını garanti etti. Sömürgeciler de bunun karşılığında Etiyopya'nın içişlerine karışmamayı kabul ettiler ve Etiyopya'ya silah yardımı yapmayı vaat ettiler.

Ancak Lij İyasu'nun başa geçmesinden sonra, devletin dış politikası değişti ve kendinden önce yapılan antlaşmalara rağmen Somali Müslümanlarının liderine destek verdi. Lij İyasu ayrıca Osmanlıyı destekleyen ilk Etiyopyalı yöneticidir. Sömürgeci İngilizler Lij İyasu'nun ülkenin dinini değiştirmek istediğini, her zaman Osmanlı Paşalarıyla görüştüğünü, Hıristiyan dini kurallarına aykırı davrandığını söyleyerek Ortodoksları Lij İyasu'ya karşı kışkırttılar. Bunun sonucunda Ortodokslar Lij İyasu'yu öldürdü.

Osmanlılar 1875-1885 arasında ülkenin doğusundaki Hararge'de bulundular. O zaman hararge'nin merkezi Harar'dı. Bu bölge, Osmanlılar çekildikten sonra kanlı savaşlara sahne oldu ve Hristiyanlar birçok Oromo Müslümanını katletti (çalanqo şehirinde).

Ekonomi

1990'lı yılların başından itibaren Etiyopya serbest pazar ekonomisine dayalı stratejiler izlemiş ve yapısal reformlar başlatmıştır. Bu çerçevede, iç fiyatların yeniden düzenlenmesi, dış ticaret liberalizasyonu, devlet işletmelerinin özelleştirilmesi, iç ve dış özel yatırımların desteklenmesi ve özel sektörün geliştirilmesi hükümetin öncelikleri arasında yer almıştır.

Hükûmet yollar, elektrik santralleri ve telekomünikasyon gibi ülkenin altyapısını idame ve geliştirme için yoğun bir yatırım sürecine girmiştir Bunun yanı sıra, hükümet kamu iktisadi kuruluşlarının özelleştirilmesi programını da devreye sokmuştur. Özelleştirme süreci her ne kadar yavaş olsa da hükümet son beş yıl içinde bir çok küçük ve orta ölçekli kamu iktisadi kuruluşunu özelleştirmeyi başarmıştır.

Hükûmet elektrik santralleri ve telekomünikasyon gibi sektörlerde yabancı yatırımların ülkeye gelmesine çalışmaktadır. Tarım kesimi, tekstil ve deri gibi tarıma dayalı sanayilerde ve turizm sektörünün gelişiminde yabancı sermayeye ihtiyaç duyulmaktadır.

Etiyopya’nın ekonomisi GSYİH'nın % 50'sini,(gayri safi yurtiçi hasılası) ihracatının %90'ını ve istihdamının %80'ini içeren tarıma dayanmaktadır.

Tarım üretiminin %80'ini tahıl, mısır, arpa, darı ve teff (bir tür tahıl ürünü) oluşturmaktadır.

Bakliyat ve yağlı tohumlar da önemli ölçüde üretilmektedir. Tahıl tamamen iç tüketimde kullanılmaktadır. Bakliyat ve yağlı tohumlar, daha az miktarda olmak üzere kavun gibi meyveler de komşu ülkelere ihraç edilmektedir.

Kahve, Etiyopya ekonomisi için son derece önemlidir. Tahminlere göre kahvenin Etiyopya’nın GSYİH'na katkısı %10 oranındadır. 15 milyon kişiden daha fazla bir nüfus (nüfusun %25'i) kahve sektöründen geçimini sağlamaktadır.

Etiyopya, Afrika’nın en fazla canlı hayvan varlığına sahiptir. Bunların deri ve postları ülkenin önemli ihracat gelirini oluşturmaktadır.

İmalat sanayi GSYİH'nın %5'ini oluşturmaktadır. İmalat sanayinin büyük çoğunluğu devletin yönetimindedir. Ancak, özelleştirme faaliyetleri de başlamış bulunmaktadır. İmalat sanayi üretiminin %40'ından daha fazlasını gıda ve içecek, özellikle bitkisel yağ, un mamülleri ve bira oluşturmaktadır.

Tekstil sektörü, 19'u devlete, 14'ü ise özel sektöre ait olan tekstil ve konfeksiyon fabrikalarını ihtiva etmektedir. Anılan sektör, tüm imalat sanayi çalışanlarının yaklaşık %30'unu içermektedir.

Madencilik sektörünün, Etiyopya ekonomisi içinde önemi azdır. Kireçtaşı, kil, mermer üretimi oldukça fazladır. Ayrıca metalik olmayan mineral üretiminde ise büyük artış olmuştur. Diğer taraftan kömür, demir, tantal ve potasyum rezervlerinin olduğu tahmin edilmektedir.

Addis Ababa

Addis Ababa , Etiyopya ve Afrika Birliği’nin başkentidir. Addis Ababa uluslararası havaalanı ve kenti Aden Körfezi’ndeki Cibuti liman şehrine bağlayan demiryoluyla önemli bir kavşaktır. Deri, metal ve tekstil üretiminin yanı sıra kahve, tütün ve süt ürünleri üretimi açısından kent büyük bir ticari önem taşımaktadır.

Geniş caddeler, modern yüksek binaların ve kent yumuşak bir iklime sahiptir. Addis Ababa Üniversitesi, müzik ve sahne sanatlarına yönelik yüksek okulları ve birçok araştırma enstitüsü şehri önemli bir eğitim merkezi yapar. Afrika Birliği'nin ve Birleşmiş Milletler Afrika Ekonomik Kurulu'nun merkezi olması nedeniyle birçok uluslararası konferansa evsahipliği yapmaktadır.

Şehrin en önemli turistik yapıları, St. Georg Katedrali (1896), II. Menelik Sarayı ile arkeolojik, etnolojik ve sanatsal birçok eseri içeren müzelerdir.

Etiyopya toplumu
Oromolar, Amharalar, Tigreler, Sidamolar, Somalililer, Afarlar ve Gurageler Etiyopya topraklarında yaşayan belli başlı etnik topluluklardır. Bunlardan Oromalar en kalabalık etnik grubunu oluştururlar daha sonra Amhara ve Tigreler gelir. Etiyopya karışık bir etnik yapıya sahip olmasına rağmen ülkeyi insanların dini inanışı bakımından 50% Müslümanlar ve %40 Ortodoks Hıristiyan olarak ayırmak mümkündür. Ayrıca bir az oranında ‘waqeffanna’ ve çok az bir kısmı İsrail devleti’nin kuruluşundan sonra Filistin’e göçmüş olsa da bir miktar da Falaşa Yahudisi bulunmaktadır. Etiyopya genellikle 80 farkli dilin konuşulduğu ülkesidir.

ÖZET
  • Tam adı: Etiyopya Federal Demokratik Cumhuriyeti
  • Başkan: Girma Woldegiorgis
  • Başbakan: Meles Zenawi
  • Nüfus: 84.900.000 (BM, 2010)
  • Başkanti: Addis Ababa
  • Alan: 1.130.000 km ² (437.794 kilometrekarelik)
  • Önemli dilleri: Amharik, Oromo, Tigrinya, Somali
  • Büyük dinin: İslam, Hıristiyanlık,
  • Başlıca ihraç ürünleri: Kahve, deri, yağlı tohumlar, balmumu, şeker kamışı
  • Internet alan: . et
  • Uluslararası telefon kodu: 251